श्रद्धांजली : RAKESH

राकेश....     एक अवलिया.... एक बहुआयामी  व्यक्तीमत्व ... 
                      
त्याचा  innocence....त्याच खळखळून हसण॔ , त्याच  terrific  sense of humour. त्याची subject वरची  command  authority                        .  .  छोटी छोटी books reading ची habits  कधी कधी आत्मप्रोढी...त्याच अगदी  घामात शरीर चिंब होईपर्यंत वडा रस्सा वर ताव मारणं कधी कधी चोरून सिगरेट ओढणं..त्याचा politeness  त्याची बेफिकिरी   त्याची typical punjabi personality ..    त्या ची  typical punjabi family मम्मा  पप्पा  छोटा  भाई.. indiranagar  चा  Trupti Banglow   his fiat padmini car  the huge dog   larger than life   जगण्या life style    त्या ची funny jokes stories सांगण्याची कला.  समोर च्याला आपल्या knowledge ने एकदम  थंड करायला लावणारी त्या ची क्षमता. सगळ्यात मीच हुशार. ही ईरषा..त्याची competition मध्ये झोकून देण्याची वृत्ती  आणि कधी कधी वाटणारा त्याचा  arrogance..खर तर तो  arrogance नव्हताच   तर खरच त्याची अलौकिक प्रतिभा होती जी आजही त्याच्या  मुलाच्या रूपाने आज दिसतेय ..काय बोलावं आणि काय नको   काही समजत नाही सारंच  अचंबित करणारं..   .. खर तर  91 ला  admission घेतल्यावर मी आणि राकेश एकाच batchमध्ये आलो.मी RN 21 आणि तो 24.. dissection batch ही एकच..  first year ला hi  Hello पर्यंत असणारी मैत्री बहरली second yearला..आणि  ही मैत्री च्या  नात्याची वीणं घट्ट झाली ती अखेर पर्यंत  अगदी तो जाण्या पर्यंत...first year ला  माझा group म्हणजे  roomवर JP  and his cousin  RP.   कॉलेज ला VIJAY B.. DIXIT  KAUSTUBH. PRAVIN ANIL VIJAY G.आणि इतर वेळी MS AJIT  MAHENDRA . AND TIGER.   राकेश ची entry  झाली ती second year ला.  मी RN 12 आणि तो 14. त्या च्या each and every subject  whether clinical or paraclinical वरची commandने  मला फारच प्रभावित केलं .एखादा topic घरी वाचला की next day ला समोर च्या ला तो ज्या प्रकारे impress करत असे किंवा मूर्खात काढत असे  की समोर च्या काही समजतच नसे..second year ला त्याच आणि माझं एकदा फारच वाजलं   pathology च्या  topic हून..पणं final examला मला  theory ला 60 and practical  ला.69 आणि त्या ला theoryला  47+3  आणि  practical ला 50 समजल्या वर ज्या  खिलाडूवृती ने मला congrats  केलं ते माझ्या  आजही लक्षात आहे. Final  yearला   त्या ने each and every subject मध्ये मला  guide केलंय..नंतर internship लाआम्ही             Sangamner RH बरोबर होतो..Ahmednagar च्या DHO  officeमध्ये त्याच्या Internship orders च्या  दोन copies  वर DHO sir च्या signs घेऊन नंतर एका copy वर माझं नाव टाकून जी हातचलाखी त्या ने केली आणि मला  त चूप बैठ  हे सांगितलं ते मी कधीही विसरू शकणार नाही...Sangamner  RH ला त्या च्या  surgical skills  ला वाव मिळाला..   मी राकेश आणि  संदीप पानगवहाणे group    जमला. नंतर तो आणि संदीप nashik civil  ला तर मी Ajit Mahendra and tiger बरोबर Bytco ला.. पुढे MO ship   व  नंतर  PG च्या  काळातही आमची मैत्री कायम राहीली.ससून मध्ये  MD Gynae करताना आपल्या knowledge and  hard working ने त्या ने सगळ्यांना प्रभावित केले. त्या चे नाव काढणारे आजही  ससून मधील त्या चे batchmates   आहेत. पुढे  त्या च love marriage busy practice family  responsibilities his big Hospital at nashik road  purchasing his new Banglow at nashik Road यात तो एवढा गुरफटुन गेला की आपल्याला कुठल्या आजाराचा सामना करावा लागणार आहे हे कदाचित तितके गांभीर्याने त्या ने  घेतले नाही  .uncontrolled  diabetes  hypertension  retinal changes..renal failure and dialysis हया चक्रवयूवहात  तो अडकला पण अगदी अभिमन्यू सारखा लढला..शौय॔ ने  धीराने.  .kidney transplant  जे काही प्रयत्न होते तेही possible  होत नव्हते... 2012 ला  पुण्यात  Le Meridien  ला  obs gynae  ची conference    तो आला.  मी  आणि  रूपेश होतो.. तो फक्त  दोन तास थांबला..Dialysis  परत जायचं होतं.. त्या च्या कडे  वेळ फारच कमी होता.. असाच एका रात्री फोन आला..शिवनेरी जवळ एक ayurvedic  centre  आहे   तेथे  जाऊ  या. मी आणि  मम्मी  येतोय..सकाळी आला. फारच  tension मध्ये होता. एक साधा  पूर्ण glass भर पाणी  पिण्याची ही मुभा त्या ला  नव्हती.जाताना त्या चे आणि माझे डोळे पाणावले..त्या वेळी  त्या ने श्रेयससाठी  आणलेला  टेडी आजही  हाॅलमधये  तसाच आहे...राकेश ची आठवण करून देत..माझ्या प्रत्येक गोष्टीत केलेली मदत विसरण अशक्य आहे. त्या चा complicated cases साठी  advice... ससून मधील  triplets case  mishap  ची मदत.  नाशिक मधील  flat खरेदी ते   कार खरेदी वेळी केलेले bargaining.   त्या ची पुण्याला जाताना  माझ्या घरी धावती भेट..चौकात अर्धा कप    without sugarचहा पिण.  आठवड्यातून कमीत एखादा  फोन...हे सगळं आता भूतकाळात जमा झालंय.. आणि एक दिवस सकाळी 7 ला रूपेश चा फोन आला..राकेश गेला..त्या चे हे शब्द आजही खिन्न  करतात.. घरी अप॔णा आई बाबा  ना सांगितल्या वर तेही सुन्न झाले..नाशिकला जाऊन येतो  हे सांगतांना  मात्र  मला अश्रूंना  आवरता आले नाही... जिंदगी बडी तो थी  लेकिन  लंबी बी होती..तो कितना अच्छा होता.. at least for person like  Rakesh.....


DR JAYANT DEOKAR